Drie katten en een baby (als dat maar goed gaat..)

Voordat ik zwanger werd hadden wij al drie harige 'kindjes'. Toen ik zwanger werd vond ik het dan ook wel spannend of het tussen Arya en de katten allemaal goed zou gaan..

Eigenlijk heeft het altijd vast gestaan dat als mijn man en ik zouden gaan samenwonen dat er katten in huis zouden komen. Een jaar nadat we waren gaan samenwonen kwamen dan ook onze eerste harige 'kindjes' in huis. Omdat we natuurlijk niet altijd thuis zijn en we het zielig vonden als er dan één kat alleen thuis zou zitten, namen we er meteen twee. Het werden twee lieve broertjes. Elmo (rood-harig) en Pingu (zwart-wit). Een half jaar later was een collega van mijn man op zoek naar een goed huisje voor zijn Maine Coon kitten. Zijn vrouw bleek allergisch te zijn en omdat wij al twee katten hadden leek het hem wel goed als wij de kitten zouden overnemen. Uiteraard wilden wij dit wel, als het tenminste goed zou gaan met Elmo en Pingu. Misha werd gelukkig snel geaccepteerd en mocht zelfs al binnen een week bij de broertjes slapen. Zo hadden wij dus drie harige kindjes..

Toen ik zwanger werd merkten de katten dit al snel. Pingu bleef constant achter mij aanlopen en wilde alleen maar knuffelen. Elmo daarentegen wilde opeens niks meer van mij hebben. Hoewel hij altijd eerst op schoot kwam liggen, zocht hij nu opeens liever een ander plekje. Misha trok zich er helemaal niks van aan. Na een aantal weken begonnen ze het echter normaal te vinden en gedroegen alle katten zich weer zoals vroeger. Toen Arya voelbaar begon te trappen kregen ook de katten wel eens een trap. Dit vonden zij maar raar en snapten ze niet echt. Meestal negeerden ze het maar, soms duwden ze een pootje tegen mij buik en af en toe zochten ze maar een ander plekje om rustig verder te slapen.

Natuurlijk waren wij heel benieuwd hoe het zou gaan als Arya eenmaal geboren was. Alle drie de katten zijn super lief en knuffelig, maar hier schuilt ook het gevaar. Zo'n klein mensje dat opeens alle aandacht opeist.. daar zouden ze wel eens jaloers op kunnen worden.. Vooral Elmo kan nog wel eens opeens gemeen uit de hoek komen. Daarom betrokken we de katten zoveel mogelijk bij alle veranderingen in huis. Ze mochten even in de wandelwagen liggen, alvast even de box uitproberen en 'helpen' met de kinderkamer inrichten. Zo lieten we ze langzaam aan alle veranderingen wennen.

Toen Arya eenmaal geboren was moesten we (door mijn zwangerschapsvergiftiging) nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Mijn man ging tussendoor wel naar huis om de katten eten te geven. Op de eerste dag heeft hij toen ook een gedragen mutsje van Arya meegenomen, zodat de katten hier even aan konden ruiken. Hier reageerden ze gelukkig al positief op.

Toch vond ik het wel spannend om met Arya naar huis te gaan. Ik was ook al een aantal dagen van huis, wat de katten natuurlijk ook al raar vonden. Bij thuiskomst keken alle katten even in de maxi cosi, maar schonken verder niet zo heel veel aandacht aan het mini-mensje.

In de tijd die volgde werden de katten steeds nieuwsgieriger naar Arya en Arya ook naar hen. Eerst kwamen de katten gewoon bij ons op schoot liggen als Arya er ook lag, maar tegenwoordig komen Elmo en Misha echt helemaal tegen haar aanliggen. Pingu blijft nog iets meer op een afstand, maar als hij wil knuffelen doet hij dat ook wel met Arya.

Veel mooier is de reactie die Arya tegenwoordig geeft als ze één van de katten spot. Zodra er een kat in haar blikveld komt (en al helemaal als het Elmo is) begint ze helemaal te glunderen. Met pretoogjes volgt ze de katten en als ze dichtbij genoeg komen begint ze heel schattig te lachen. Het lachje voor de katten klinkt echt anders dan welk ander lachje van Arya dan ook. Heel schattig!

Tot nu toe heeft nog geen van de katten ooit iets lelijks gedaan tegen Arya. Zelfs als Arya tijdens het knuffelen opeens midden in een vacht (of neus of oor) grijpt, doen ze helemaal niks. Als het ze teveel wordt lopen ze gewoon weg. Ik ben benieuwd hoe het gaat worden als Arya gaat kruipen, of nog erger, lopen!