De gulden middenweg-moeder

Toen ik als aanstaande mama via Google op zoek ging naar informatie over verschillende baby-vragen, schrok ik een beetje. Over heel veel belangrijke onderwerpen leken twee kampen te bestaan. En die kampen leken niet bang te zijn om anderen voor gek te verklaren, als je het niet eens was met hun opvoedstijl. Het verbaasde mij dan ook niets toen ik niet veel later de term 'moedermaffia' voorbij zag komen. Persoonlijke keuzes, zoals wel of geen borstvoeding geven, werden opeens uitgevochten op het internet. En een grijs gebied, tussen wel of niet, was er niet. 

Ondertussen is Arya al 10 maanden oud en ben ik tot de conclusie gekomen dat dat grijze gebied wel degelijk bestaat. Je leest er alleen nooit wat over. Want tsja, een beetje wel en een beetje niet, dat is natuurlijk geen interessante discussie. Als je het met allebei de kampen een beetje eens bent, kun je opeens niemand meer veroordelen over haar eigen keuze. En dat veroordelen, dat lijken zoveel moeders nou juist zo leuk te vinden..

En niet alleen op internet kwam ik het tegen. Toen Arya 3 maanden oud was, werd ik zomaar in een café aangesproken door een vrouw die toch wel even wilde weten of ik mijn lieve kleine baby wel borstvoeding gaf. Want ja, dat had zij altijd gedaan en haar kinderen waren zó gezond. Ik heb toen maar snel 'Ja' gezegd en ben verder gelopen. Maar oh wee als ik nee zou hebben gezegd.. 

Maar in Arya's opvoeding kies ik vaak niet voor het één of het ander. Vaak maak ik een combinatie van verschillende opties, zodat het het beste werkt voor ons. Neem nou die borstvoeding. Ik heb eerst volledig borstvoeding gegeven, daarna een tijdje gecombineerd met borst- en flesvoeding en ten slotte zijn we volledig overgestapt op flesvoeding. Gewoon omdat dat voor ons het beste werkte. En zo maken we alle keuzes. Het moet goed werken voor Arya én voor papa en mama. Zo slaapt Arya af en toe tussen ons in, maar meestal in haar eigen bed. Ze krijgt eten meestal geprakt, maar soms grote stukken uit het knuistje en zélfs soms een potje. En we hebben een kinderwagen, draagzak en buggy, zodat we kunnen kiezen wat voor dat uitstapje het handigste is. Want wat de juiste keuze is voor de ene dag, kan de volgende keer opeens totaal niet werken.

Dus ben ik trots dat ik een gulden middenweg-mama ben. Ik kijk naar alle mogelijkheden en kies daaruit wat voor ons gezin het beste werkt. En dat een andere moeder iets anders kiest? Helemaal prima, want alle kindjes én alle ouders zijn uniek. Mijn keuze hoeft absoluut de jouwe niet te zijn. Kijk naar je kind, volg je gevoel, combineer waar jij wil en laat je vooral niet afschrikken door de moedermaffia. Een kind opvoeden is maatwerk en uiteindelijk zal je altijd kiezen wat in jouw ogen het beste is voor je kind. 

Dus lieve mama's, advies is fijn, maar zullen we dat veroordelen nu eindelijk eens achterwege laten?