Ohjeej.. het eerste tandje
04-03-2016
Gister ontdekte ik in de mond van mijn kleine Arya een scherp randje. Ja hoor, het eerste tandje!
Arya is nu bijna een half jaar oud. Vanaf dat ze ongeveer 4 maanden was voelden wij al flinke bulten onderin haar mondje. Op een gegeven moment was ze 1,5 week behoorlijk hangerig en had ze een beetje verhoging. Zou er dan toch een tandje door gaan komen....? Maar nee, Arya werd weer beter en hoewel ze enorm bleef kwijlen en super rode wangen had gebeurde er in haar mond weinig. Tot gisteren dus..
Terwijl we aan het spelen waren zat Arya aldoor met haar vingers in haar mond. Ze leek ergens behoorlijk last van te hebben en dus besloot ik even te voelen. En ja hoor, er zat een scherp randje! Hoewel het nog lastig te voelen was (en mevrouw uiteraard ook niet erg wilde meewerken), was er geen twijfel over mogelijk. In de loop van de dag werd het randje steeds duidelijker voelbaar en leek Arya er gelukkig ook wat minder last van te hebben. Hoewel ze het nog niet helemaal snapt, ze zit constant met haar tong aan het scherpe randje te voelen, haha.
Is dit dan nu toch echt al het einde van het kleinste baby-tijdperk? Arya heeft nooit echt baby willen zijn. Vanaf dat ze 2 weken was wilde ze al liever zitten of staan op schoot dan liggen. Vanaf dat ze 3 weken was sliep ze 's nachts door, en in ruil daarvoor was ze overdag dan erg veel wakker. Terwijl ze haar hoofd nog niet eens fatsoenlijk omhoog kon houden probeerde ze al te kruipen (en raakte dan heel, heel, heel erg gefrustreerd dat het niet lukte) en zelfs groente- en fruithapjes eten wilde mevrouw al toen ze pas 2,5 of 3 maanden was.
Maar nu het eerste tandje doorkomt wil ik er pas echt aan toegeven. Mijn kleine babymeisje is al bijna niet echt baby meer. Ze zit los op de grond te spelen, rolt constant van haar rug naar haar buik en schaterlacht de hele dag. Ze eet het liefste groente, fruit of brood en melk, tsja, alleen omdat het moet. Water of thee drinken wil ze het liefst uit een (lees: mama's) glas of beker en absoluut niet uit een fles. Maar ja, tot nu toe zag ze er nog wel uit als een baby. Ze was klein en dun bij de geboorte en nog steeds is ze niet erg groot. Maar ja, zo'n tand die gaat wel opvallen. En dan is ook het laatste beetje echte baby verdwenen bij mijn meisje.
Maar nu het eerste tandje doorkomt wil ik er pas echt aan toegeven. Mijn kleine babymeisje is al bijna niet echt baby meer. Ze zit los op de grond te spelen, rolt constant van haar rug naar haar buik en schaterlacht de hele dag. Ze eet het liefste groente, fruit of brood en melk, tsja, alleen omdat het moet. Water of thee drinken wil ze het liefst uit een (lees: mama's) glas of beker en absoluut niet uit een fles. Maar ja, tot nu toe zag ze er nog wel uit als een baby. Ze was klein en dun bij de geboorte en nog steeds is ze niet erg groot. Maar ja, zo'n tand die gaat wel opvallen. En dan is ook het laatste beetje echte baby verdwenen bij mijn meisje.
En hoewel ik dat heel erg kleine meisje ga missen ben ik enorm trots op mijn grote kleine meid!
Edit: Ongeveer 2 weken na de eerste tand, kwam ook nummer 2 al door! En kijk eens hoe mooi ze daarmee kan lachen ;-)
