Slaapproblemen?

De Jeugdgezondheidszorg ontwikkelt op het moment de nieuwe richtlijn 'Gezonde slaap en slaapproblemen'. Hoewel de richtlijn nog niet gebruikt wordt, kwam hier al veel kritiek op. Ik snap wel waarom...

In de nieuwe richtlijn wordt geadviseerd om baby's alleen in hun bedje te laten huilen totdat ze in slaap vallen. Dit zou een effectieve manier zijn om baby's een slaapritme aan te leren. Mij lijkt dit voornamelijk een effectieve manier om te zorgen dat je baby absoluut niet veilig hecht... Zo'n klein wezentje heeft zijn ouders toch nodig? Ook al is het 3 uur 's nachts? Als een kindje huilt hoort het in mijn ogen gewoon getroost te worden, wanneer het ook is, hoe laat het ook is.

Nou heb ik redelijk makkelijk praten. Arya wilde vanaf dat ze 2 weken was 's nachts al geen voeding meer (van middernacht tot 5 uur ongeveer) en haar nachten werden alleen maar steeds langer. Wel had ze problemen met zelf in slaap vallen en dus legde ik haar altijd slapend in haar bedje (tegen de huidige richtlijn in). Voornamelijk de eerste 3 maanden (toen ze last had van darmkrampjes en sowieso nog heel veel geborgenheid nodig had) belandde ze toch wel regelmatig uiteindelijk tussen papa en mama in in bed. Op die manier sliepen we allemaal goed en hebben we weinig echt gebroken nachten gehad. Het slapen in haar eigen bedje ging ook een stuk beter toen we een inbakerslaapzakje voor Arya hadden gekocht. Hierin had ze toch wat meer geborgenheid en dat hielp haar erg goed.

Wel bleef het 'probleem' met het zelf in slaap vallen. Ook overdag moest ik haar echt bij mij in slaap brengen en dan als ze goed sliep kon ik haar weg leggen. Niet altijd even handig, maar ik weigerde om mijn kindje te laten huilen. Arya wilde geen speen en duimde ook niet, dus wilde ze altijd op mijn vingers zuigen. Alleen dan viel ze goed in slaap. Ik heb me daar maar een beetje bij neergelegd. Als Arya zo goed zou slapen, dan wilde ik haar die mogelijkheid ook bieden.

Ik stimuleerde Arya niet echt om zelf in slaap te gaan vallen. Soms probeerde ik het wel eens, helemaal sinds ze toen ze 4,5/5 maanden was en opeens een fopspeen wilde. Maar zodra ze dan ging huilen haalde ik haar toch weer uit haar bed. Toch merkte ik dat ze steeds beter zelf in slaap viel. Soms werd ze half wakker als ik haar in bed legde, en terwijl ze eerst dan altijd meteen ging huilen viel ze nu af en toe zelf in slaap. Zo bouwde dit automatisch langzaam op en tegenwoordig kan ik haar direct na de fles in bed leggen. Zolang ze haar speen heeft is er dan niks aan de hand en gaat ze gewoon slapen.

Overdag moest ik haar wel nog steeds in slaap brengen. Tot gisteren. Zij lag in de box te spelen toen ze moe werd. Aangezien mevrouw overdag meestal niet langer dan een half uurtje achter elkaar wil slapen, laat ik haar overdag gewoon in de box slapen. Ik was nog even met iets anders bezig en gaf haar haar speen. Een minuut later lag mevrouw heerlijk te slapen. Zonder protest! Ook haar volgende slaapje viel ze weer uit zichzelf met haar speen in slaap. En ook vandaag gaat dit prima. Blijkbaar was mevrouw er nu aan toe om zelf in slaap te gaan vallen. Het is dus niet waar dat een baby dit niet zou kunnen leren zonder dat je hem/haar laat huilen. Als Arya huilt troost ik haar. Altijd, zolang zij dat nodig heeft!

(Ik snap trouwens best dat als je baby niet zo makkelijk is met slapen en je al weken gebroken nachten hebt, dat het best verleidelijk is om je baby af en toe gewoon zichzelf in slaap te laten huilen. Toch denk ik dat er ook dan andere oplossingen moeten zijn. En ik vind al helemaal dat de hulpverleners (voor wie de richtlijn bedoeld is) nooit zouden mogen adviseren om je baby te laten huilen. Ik vind dat zij juist zouden moeten helpen met het zoeken naar een betere oplossing!)